poza nawiasem gwiazd światło zgasło
powracam z czasem
jak niechciany widziadło
w wen sidła
jak skończysz żyć, przyjdź do mnie
otwórz się.. na zdarzeń bieg
zderzeń cień
ciszy skręconej na palcach dopada mnie
zgiełk wielkości wiklinowy wdech
[Alan Silva & The Sound Visions Orchestra - III]
Ja Cię tą drogą jak wstęgą naznaczyć w imie minionych pokoleń pragnę
Jak wiatr co chłodem wizję roztacza jasną
Tak ja nim światła zgasną, blaskiem przygryzam wargę
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 komentarz:
To jest pierwszy pana tekst, który wywarł na mnie bardzo pozytywne wrazęnie. Te kilka linijek to opowieść o czymś niezwykłym, które przeniosły mnie to w strultury wszechswiata.
Prześlij komentarz